یاروهمسرنگرفتم که گروبودسرم

توشدی مادرومن باهمه پیری پسرم

توجگرگوشه هم ازشیربریدی وهنوز

من بیچاره همان عاشق خونین جگرم

خون دل می خورم و چشم نظربازم جام

جرمم اینست که صاحبدل وصاحبنظرم

من که باعشق نراندم به جوانی هوسی

هوس عشق وجوانی است به پیرانه سرم

پدرت گوهرخود را به زروسیم فروخت

پدر عشق بسوزد که در آمد پدرم

عشق وآزادگی و حسن وجوانی وهنر

عجباهیچ نیرزید که بی سیم وزرم

هنرم کاش گرهبند زروسیمم بود

که به بازار تو کاری نگوشد ازهنرم

سیزده راهمه عالم بدرامروز ازشهر

من خود آن سیزدهم کزهمه عالم بدرم

تا به دیوارودرش تازه کنم عهد قدیم

گاهی از کوچه ی معشوقه خود می گذرم

تو از آن دگری رو که مرایادتو بس

خودتودانی که من از کان جهانی دگرم

خون دل موج زند در جگرم چون یاقوت

شهریارا چه کنم لعلم و والاگهرم