توی چشمام نگاه کن

توی چشمام نگاه کن نگو دوستم نداری

نگو دیگه پیش تو ندارم اعتباری

برای آخرین بار اسم منو صدا کن

بشین و قبل رفتن گریه هامو نگاه کن

دونه دونه اشکام  روی گونه هامه

همه غمه دنیا روی شونه هامه

تموم زندگیمونو به پای عشقمون دادیم

نفهمیدیم چطوری به دامه هم افتادیم

بین من و تو امروزفاصله ها یه دنیاست

برو که عاشقمون قشسنگ ترین اشتباهست 

دونه دونه اشکام روی گونه هامه

همه غمه دنیا روی شونه هامه

تاراج...

لاشه خونین تنهایی ام را فردا ،

                                به گور آرزو ها

                                                  خواهی بُرد.

دست هایت ،

         ـ این دست های شب زده ـ

                    مرا به زندان آرزو ها می برد عاقبت

                                        و ستاره ها را اعدام می کند.

                                                               مرگ را در چشمان ات

                                                                                       تماشا می کنم

                                                          که می خندد به من

و مرا به عشق تو

                   متهم !

                      از چه می ترسی؟

                تو که خوب آمدی ، خوب رد شدی ، خوب مرا شکستی

                  تو که دست هایم را سیاه خواندی

و نگاه هایم را

هرجایی!!!!

            از سقف آسمان شعرم

              مرگ را آویزان می کنی

                                         که شعرم را

                                                     خون ، گریه کند.

                              تن خاک خورده من را

می فروشی به بوی تند تَن های خود فروش

                                  ولی

                                   من به تو خواهم خندید

                                  از گلویت

ا                                  شک هایم را آویزان خواهم کرد

                                                             و بی خیال عاشقانه هایم

                                                                            مرگ ، را در آغوش می گیرم.

                               در آغوش خفاش که می خوابی

                               بوسه هایم را

                               گم کن !

فردا ،

معصومیتم را

باران ، گریه خواهد کرد...

برایم خاکی باش

 

برایم خاکی باش تا درون تو جوانه بزنم

بزرگ شوم و میوه دهم

اگر تمام وجودم را به تو می دهم

برای این است تا تو دوباره مرا زنده کنی   

یاروهمسرنگرفتم که گروبودسرم

توشدی مادرومن باهمه پیری پسرم

توجگرگوشه هم ازشیربریدی وهنوز

من بیچاره همان عاشق خونین جگرم

خون دل می خورم و چشم نظربازم جام

جرمم اینست که صاحبدل وصاحبنظرم

من که باعشق نراندم به جوانی هوسی

هوس عشق وجوانی است به پیرانه سرم

پدرت گوهرخود را به زروسیم فروخت

پدر عشق بسوزد که در آمد پدرم

عشق وآزادگی و حسن وجوانی وهنر

عجباهیچ نیرزید که بی سیم وزرم

هنرم کاش گرهبند زروسیمم بود

که به بازار تو کاری نگوشد ازهنرم

سیزده راهمه عالم بدرامروز ازشهر

من خود آن سیزدهم کزهمه عالم بدرم

تا به دیوارودرش تازه کنم عهد قدیم

گاهی از کوچه ی معشوقه خود می گذرم

تو از آن دگری رو که مرایادتو بس

خودتودانی که من از کان جهانی دگرم

خون دل موج زند در جگرم چون یاقوت

شهریارا چه کنم لعلم و والاگهرم

از تو با مصلحت خویش [مصلحت عشق]

 

از تو با مصلحت خویش نمی پردازم

همچو پروانه که می سوزم و در پروازم

گر توانی که بجویی دلم امروز بجوی

ورنه بسیار بجویی و نیابی بازم

همچو چنگم سر تسلیم و عبادت در پیش

تو بهر ضرب که خواهی بزن و بنوازم

گر به آتش بریم صد ره و بیرون آری

زر نابم که همان باشم اگر بگدازم

خدمتی لایقم از دست نیایید چه کنم

سر نه چیز یست که در در پای عزیزان بازم

من خراباتیم وعاشق و دیوانه و مست

بیشتر زین چه حکایت بکند غمازم

ماجرای دل دیوانه بگفتم بطبیب

که همه شب در چشمست بفکرت بازم

گفت از این نوع شکایت که تو داری سعدی

درد عشقست ندانم که چه در مان سازم

چه راحته رفتن / چه سخته موندن و منتظر بودن

چه راحته دوست داشتن
چه سخته عاشق شدن

چه راحته زندگی
چه سخته مردن

چه راحته معشوق شدن
چه سخته عاشق بودن

چه راحته جدایی
چه سخته وصال

چه راحته گریه کردن
چه سخته خندیدن

چه راحته گفتن
چه سخته شنیدن

چه سخته نوشتن
چه راحته خوندن