...ای کاش عاشق نمی شدم...
...............................تقدیم به بهترینم.................................ای کاش عاشق نمی شدم...
...............................تقدیم به بهترینم..............................من و تو
رستنی ها کم نیست٬
من و تو کم بودیم٬
خشک و پژمرده تا روی زمین خم بودیم
گفتنی ها کم نیست
من و تو کم گفتیم
مثل هذیان دم مرگ از آغاز
چنین درهم و بر هم گفتیم
دیدنی ها کم نیست
من و تو کم دیدیم
بی سبب از پاییز جای میلاد اقاقی را پرسیدیم
چیدنی ها کم نیست
من و تو کم چیدیم
وقت گل دادن عشق روی دار قالی
بی سبب حتی پرتاب گلی سرخ را ترسیدیم
خواندنی ها کم نیست
من و تو کم خواندیم
من و تو ساده ترین شکل سرودن را
در معبر باد
با دهانی بسته واماندیم
من و تو کم خواندیم
من و تو واماندیم
من و تو کم دیدیم
من و تو کم چیدیم
من و تو کم گفتیم
وقت بیداری فریاد
چه سنگین خفتیم!!
من و تو کم بودیم
من و تو اما
در میدان ها
آنک اندازه ی ما می خوانیم
ما به اندازه ی ما می بینیم
ما به اندازه ی ما می چینیم
ما به اندازه ی ما می گوییم
ما به اندازه ی ما می روییم
من و تو
خم نه و
در هم نه و
کم هم نه
که می باید با هم باشیم
من تو حق داریم
که به اندازه ی ما هم که شده
با هم باشیم......
گفتنی ها کم نیست.................
|
رفتی برو اما نگو دیگر نمی آیی حالا که من میمانم و یک عمر تنهایی حالا که دیگر عشق هم تکرار یک درد است عشقی که در دل مانده تا روز مبادایی این روزها را خواستی اما بدون من سر کرد این دل بی تو اما با چه شبهایی رفتی و من این لحظه ها را می شمارم باز تنها به این امید تو یک روز می آیی اما دلم این لحظه را باور نخواهد کرد وقتی نمی آیی...چه امروزی چه فردایی؟ دیگر خیال بودنت را هم نمی خواهم وقتی نداری تو برایم هیچ معنایی می سازم از نو زندگی را عشق را اما دیگر نخواهی داشت در دنیای من جایی او بگویید دوستش دارم، به او که تنش بوی گلهای سرخ را میدهد، به او که با جادوی کلامش زیباترین لغات را شناختم، به او که لحن صدایش دلپذیرترین آهنگ است، به او که نگاهش به گرمییه آفتاب و لبانش به سرخیه شقایق ودلش به زلالییه باران است، به او که برای من مینویسد، مینویسد از باران، از شبنم، از گرمای عشق و ..................
هیچ وقت نشد بهت بگم هر وقت خواستی بدونی کسی دوست داره تو چشاش زل بزن تا عشقو تو چشاش ببینی...اگه نگات کرد عاشقته...اگه خجالت کشید برات میمیره...اگه سرشو انداخت پائین و یه لحظه رفت تو فکر بدون که بدون تو میمیره.......میدونم الان رفتی تو فکر زندگی اجبار است...مرگ انتظار است...عشق یک بار است...فکر تو تکرار است...جدائی دشوار است...کاش گناهی کنم که مجازاتش تبعید به قلب تو باشد خداحافظ از اینجا که پر از غمه خسته شدم می خوام برم قلبم وکه دادم به تو دیگه باید پس بگیرم موندن هر گز خدا حافظ دیگه می رم اگه یه روز درد های دنیا بریزه تو قلب من ستاره ها خاموش بشن تو آسمون شب من من می میرم دیگه می رم خدا حافظ دیگه رفتم پایان ثانیه منم هر جایی ساعت ببینم عقربه هاش و می شکنم حتی نشد واسه یه بار من بدی هات و خوب کنم خورشید و کشتم تا دیگه خودم به جات غروب کنم دل می سوزه ازم نخواه بیشتر از این اسیر این قفس باشم هیچی نمونده از دلم خاکستر 2 آتیشم ریزه ریزه دل می سوزه خسته شدم دلم گرفته این روزا غم خونه کرده تو صدام بارون غصه انگاری می باره تو ترانه هام عاشق بودم خسته شدم دیگه می رم گریه نکن دل بیا بریم از عشق دیگه نگیم درد عشقی که کشیدیم جز خدا به کسی نگیم
| ||||
که من چقدر دوست دارم|
منو بسپار قسمت عشـق تو یه دنیا اشکه وصلت بغـــــــض و غزل مبارکه به غربـــــــت ترانه و عـــاشقی آز آسمون چشمام خون می چکه قلـــب من، نبــض دقایق غمت ترانه نــــازه یه دنیا ملـــــــودی با حضور مبهـــــــم چشمای تو غزل غزل پشت یه عینک دودی منو نسپار به یه آسـمون اشک خدا نگه دار تـــــــو همین حالا به ســــــاز دلتنگی ترانه ساز فقط منو بسپار به همین صدا منو بسپار به شــــــــب دلتنگیام منی که با سوگند شدم هم ترانه منو بسپار بــــه بغض اطلـــــسیا به پـــاکی کبوتــــرای خانـــــــه
خسته کمکم کن که رها بشم از دلواپسی دیگه بسه برام دیدن داغ اطلسی برم اونجایی که نباشه نیرنگ و دروغ نمیخوام ستاره دلم باشه پرفروغ بیا ،از ترانه های خسته رهایم کن تو حجم این سکوت بی دلیل صدایم کن خسته ام ، خسته از حضور غم و زندگی دیگه چه فایده ازاین همه عشق و سادگی تو کویر زندگی چه سادگیا کردم آخرشم دیدی، لبریزه غصه و دردم کو یه هم صدایی که ترانه ای بخونه کو آهنگی که رو سیم گیتارم بمونه بغض هر چی ترانه نشسته در نگاهم ببین چه جوری شب همرنگ موی سیاهم دلم گرفته، خسته از این همه سیاهی بگو کی رها میشم از بختک تباهی
| |
|
| |
چی بگم ...!
عاشورا ظهر عاشورا خیابان ظفر |
نگاه رویایی
نگاهی از پشت ققنوس
چشم من بسته به رویا ، غمت از همه جا سر آمد
تا نگاهم با نور تو چون قفسی خسته بر آمد
شاپرکی خسته از فراغت در انتظار نگاهت بود
تا نور نگاهت از پشت ققنوسی در آمد
منی که خسته در قفسی چون ماهی در ساحل افتاده بودم
تا که از دستای تو بر قایقی شکسته خبر آمد
بسته بود صدای تو در درونم از همه جا
تا موجی از ندایت چون سوز سازی از دور آمد
نا امیدی چون کوهی خسته بر زمینم ریشه زده بود
تا که ابری پر از باران عاطفه از سفر آمد
خوشحالی چون شبنمی بر گونه ام نشسته بود
تا باد صبا فریادی زد که آن یار دلبر آمد
درد انتظار
باورم کن
باورم کن
زه چشمت دور هستم و در حسرت هستم
ای تمـام هســتی من بـــاورم کـــن
جدایی از فراغ تو ندارم چون شبنم زه روی گل
دفـتـر از مشــــق تـو نـدارم یــــادگاری
موجـــی از صدایت رو فریادم کــن
در گلستان شعر و ادب ندارم واژه ای زه وصفت
چون به دلت دلباخته ام ندارم چاره ای جز وصالت
